Een paar jaar geleden ging ik met pensioen en ik wilde graag vrijwilligerswerk gaan doen. Ik wist nog niet precies wat, maar het moest wel iets zijn waarbij het contact met mensen centraal staat. Totdat ik in de wijkkrant een berichtje las dat er gastvrouwen werden gezocht voor het Inloophuis, dat toen nog maar net was geopend. Dat sprak me meteen aan.
Mijn echtgenoot is namelijk overleden aan een hele zeldzame vorm van kanker, die alleen met een aantal levensverlengende chemokuren kon worden behandeld. Mijn ervaringen in het omgaan met kanker met een dierbare kan ik nu goed gebruiken bij de gasten die ons Inloophuis bezoeken om hun verhaal te vertellen. En doordat het overlijden van mijn man al enige jaren geleden heeft plaatsgevonden, kan ik een luisterend oor bieden zonder dat mijn eigen verhaal tussen ons in staat.
Dit werk geeft mij veel voldoening en ik hoop het nog lang te mogen doen.